Reis en onze eerste dag

Vandaag (dinsdagochtend 19 juli) is het dan echt zo ver.. onze heuse wereldreis is aangevangen!
Broer en ouders zijn in de bres gesprongen om ons naar het vliegveld in Dortmund te brengen omdat die arme meisjes anders een treinreis van 5 uur moesten maken en daarna 10 uur lang snachts op het vliegveld wachten. Afgelopen nacht rond een uur of 3-4 uit bed dus, waarna we om half 3 vanmiddag in Posoloaca zijn aangekomen.
Voor sommigen van ons was dit de eerste vliegreis, dus dit was zeker een hele belevenis! Wonder boven wonder is onze vlucht niet weer op het laatste moment verzet, en zijn we veilig in TirguMures aangekomen. Daar stond de dominee met onze privechauffeur te wachten. Eerst allemaal 2 dikke kussen van dominee Laslo en daarna met zn allen de bus in. En nee, niet zon busje die bij het minste of geringste uit elkaar valt, maar een prachtige ruime bus! Wel zonder airco helaas, dus dat is 3 uur lang flink zweten.. Vooral de mensen op de achterbank hebben het flink te verduren.
Maar na 3 uur is het dan echt zo ver; we raken steeds meer van de grote wegen af en na veel gehobbel komt dan toch echt het bordje Posoloaca in zicht. Bij het mooie witte dorpskerkje moeten we zijn. Een prachtig huis, met een grote tuin en vriendelijke mensen. Ons verblijf is een ruime kamer in een bijgebouw met 3 nieuwe stapelbedden, een kast, tafel en stoelen en een koelkast. Wat een luxe! Er wordt ons steeds weer op het hart gedrukt dat we maar moeten doen alsof we thuis zijn, dat we alles mogen vragen en pakken, hun keuken en badkamer etcetera mogen gebruiken. Het toilet buiten (een hokje met een bankje met een gat erin en een deksel) mogen we alleen maar gebruiken als we eeeecht 'in an hurry' zijn:)
Na ons geinstalleerd te hebben volgt er een heerlijke maaltijd: spagetti met tiramisu na. Heerlijk! De moeders van de dominee en zijn vrouw zijn speciaal overgekomen om ons te bedienen (koken etc). Ze zijn erg trots dat ze Nederlandse woorden kennen: 'mooi, lekker, dankjewel!' Ook wordt er even een rondje namen geoefend, vooral 'Gerrieke' en 'Geeske' zijn erg lastig.
Aangezien het hier zelfs in de schaduw al 36 graden is, zorgen we dat we zo snel mogelijk bij het meer zijn. De dominee vertelt ons dat het meer hier 5 minuutjes lopen vandaan ligt, achteraan zijn tuin. Vlug pakken we onze zwemkleding, stappen in onze slippertjes en lopen achter de dominee aan naar het meer waar hij zo trots op is. Dit wordt een gevaarlijke tocht.. eerst klimmen over losse steentjes en distels heen, soms zelfs op handen en voeten. Het meer ligt tussen hoge betonnen 'heuvels' in, wat betekent dat we al schuivend voorzichtig naar beneden gaan. Onderaan glijden we vanzelf het water in, zo glad is het. Het water is heerlijk koel, de visjes zwemmen gezellig om ons heen. Geeske durft zelfs in het midden tussen de haaien te zwemmen! Uit het meer komen is makkelijker gezegd dan gedaan, gelukkig is Nina even de 'bob', zij zit nog op de kant om de rest omhoog te trekken. Wanneer we weer boven komen merken we dat er aan de kant wat scherpe dingen in het water liggen. Vooral Gerrieke heeft haar voet bezeerd, het duurt even voordat het stopt met bloeden. Gelukkig is Nina voorzien van een verbanddoos en verbindt zij vakkundig alle wonden. Na een tijdje komen er twee Roemeense mannen 'douchen' en relaxen in het meer. Van hen kijken we de kunst af om uit het meer te komen. Na het zwemmen gaan we nog even volleyballen buiten.Vanavond nog even lekker douchen, rond een uur of 8 eten we. Tijdens het eten worden we gespot door buurkinderen. Met de handen op de knieen gluren ze naar de hollanders. Laslo vertelt ons dat de dorpsbewoners ons als 'sterren' zien, 'like Julia Roberts for example', haha:). Na het eten bespreken we het programma van de aankomende twee weken. Het lijkt erop dat wij flink vermaakt worden in plaats van andersom! Rond 11 uur duiken we ons bed in, daar zijn we echt aan toe na onze enkele uurtjes slaap en een intensieve reis!
Tot de volgende keer!

Veel groetjes van ons allemaal!